Κάθε χρόνο διαγιγνώσκονται 6-7 εκατομμύρια νέα περιστατικά καρκίνου ετησίως και 4-5 εκατομμύρια ασθενών καταλήγουν αποκλειστικά λόγω κάποιου τύπου καρκίνου παγκοσμίως¹.

Εκτιμάται ότι από όλα τα περιστατικά κακοήθειας που διαγιγνώσκονται παγκοσμίως, 3-5 εκατομμύρια ασθενών πάσχουν από χρόνιο καρκινικό πόνο¹. Ο παροξυσμικός καρκινικός πόνος είναι ένα στάδιο επιδείνωσης του υποκείμενου πόνου, ταχείας έναρξης και περιορισμένης διάρκειας (μικρότερη των 45 λεπτών), σε ασθενείς υπό θεραπεία με οπιοειδή. Αυτός ο πόνος μπορεί να οφείλεται στην ίδια τη νεοπλασματική νόσο, σε άλλα νοσήματα ή στη φαρμακευτική αγωγή που χρησιμοποιείται για την αντιμετώπισή του².

Η ναυτία και ο έμετος που προκαλούνται από χημειοθεραπεία (CINV) είναι μερικές από τις πιο σημαντικές, συχνές και επίφοβες ανεπιθύμητες ενέργειες της χημειοθεραπείας^3-5. Η κατάλληλη διαχείριση και πρόληψη της CINV είναι ζωτικής σημασίας για την ελαχιστοποίηση των επιπτώσεων στην ποιότητα ζωής των ασθενών, τη βελτίωση των κλινικών εκβάσεων, της συμμόρφωσης και τη μείωση της επιβάρυνσης του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης^6-7.

Η χημειοθεραπεία βασίζεται σε φάρμακα τα οποία έχουν την ικανότητα να σκοτώνουν κύτταρα του καρκίνου, να τα παρεμποδίζουν από το να εξαπλώνονται και να κάνουν μεταστάσεις.

Υπάρχουν σήμερα τουλάχιστον 80 διαφορετικά είδη χημειοθεραπευτικών φαρμάκων τα οποία επίσης κάποτε αποκαλούνται αντικαρκινικά φάρμακα. Ο κάθε τύπος χημειοθεραπευτικού φαρμάκου, έχει το δικό του τρόπο δράσης.

Κατά γενικό κανόνα όλα σκοτώνουν τα καρκινικά κύτταρα ή παρεμβαίνουν στους μηχανισμούς ανάπτυξης και πολλαπλασιασμού τους.

Τα χημειοθεραπευτικά φάρμακα μπορούν να χρησιμοποιηθούν είτε μόνα τους είτε σε συνδυασμούς μεταξύ τους. Η χημειοθεραπεία που θα χρησιμοποιηθεί εξαρτάται από το είδος του καρκίνου που θα πρέπει να αντιμετωπισθεί και την έκταση που έχει πάρει στον οργανισμό τόσο τοπικά όσο και σε επίπεδο μεταστάσεων.

Οι παραπάνω πληροφορίες προορίζονται για γενική ενημέρωση του κοινού και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τη συμβουλή ιατρού ή άλλου αρμοδίου επαγγελματία υγείας.

1. Davis MWD. American Journal of Hospice and Palliative Medicine 2004; 21 (2): 137- 142.
2. Portenoy RK et al. Pain. 2010 Dec;151 (3): 617-24. ePub 2010 Aug 25.
3. Cohen L et al. Support Care Cancer2007; 15: 497-503.
4. Shih Y-CT et al. Cancer 2007; 110: 678-685.
5. Naeim A et al. J Clin Oncol 2008; 26: 3903-3910.
6. Aapro M et al. Ann Oncol 2012; 23: 1986-1992.
7. Dunnington H et al. J Cancer Ther 2012; 3: 1159-1163.